Episode Transcript
[00:00:00] Speaker A: Arkadaşlar merhaba. Özgür Ceren'in Paskalya'ya özel podcastına hoş geldiniz. Bugün yine Özgür Uludağ kardeşimle birlikte Paskalya yani İsa Mesih'in dirilişini andığımız bu bayramda ne anlama geliyor? Kutsal kitap bu diriliş hakkında ne diyor? Neden böyle bir şey oldu? Ve elbette neden kutluyoruz? Bu bayramın bizler için önemli anlamı nedir? Ona bakacağız. Hoş geldiniz. Hoş geldin Özgür kardeşim.
[00:00:21] Speaker B: Hoş bulduk. Sen de hoş geldin. İyi bayramlar.
Bayram tıraşımızı tam olamadık ama...
[00:00:25] Speaker A: Olamadık ama yani olacağız söz. Dediğimiz gibi...
Aynen bayram sonra bayram tıraşı olacağız. Dediğimiz gibi İsa dirildi.
[00:00:32] Speaker B: Amin. Gerçekten dirildi.
[00:00:34] Speaker A: Amin amin. Ve bu diriliş dediğin gibi son podcastımızda bizim için en önemli bayram bir anlamda. Kutlamaların en üstü, en önemlisi bizim için Paskalya. Çünkü İsa Mesih'in geliş amacı, beden alış amacı bugün de tamamlanmış oldu. Elbette yine ayetleri okuyarak bakacağız ama girmeden önce paylaşmak istediğim bir şey var mı? Bu Paskalya hakkında bir tarihi bir not düşmek ister misin?
[00:00:54] Speaker B: Yani herkesin Paskalyası kutlu olsun. Bizim için en değerli bayramdır. Çünkü diriliş bizim umudumuzu simgeler. Diriliş bizim kurtuluşumuzun garantisidir. Kutsal yazıların dediği gibi Mesih dirilmemişse imanımızda yaptıklarımızda boştur. Bizde herkesten çok acınacak durumdayız.
Ama şükürler olsun ki hem Tanrı sözü hem yapılan her şey bize gösteriyor ki Mesih dirildi ve bizim için sunulan kurbanın Tanrı katında nasıl bir karşılık bulduğunu gördük. O yüzden artık onda kurtuluşa günahların bağışlanmasına sahibiz diyor kutsal yazılar.
[00:01:30] Speaker A: Bu o anlamda dediğim gibi yani İsa Mesih'in amacının gerçekleştiği ve ilan edildiği bir gün. Havallerin değiştiği, dönüştürüldüğü bir zamana giriyoruz elbette şimdide. Fakat Paskalya günü nasıl oldu da bugüne denk geldi? Nasıl yani karar verdik? Ayetlere bakmadan önce ilk başta bir tarihine bakalım. Nasıl oldu da bu Paskalya'nın tarihi belirlendi?
[00:01:51] Speaker B: İznik konselinde bir karar verildi bununla ilgili. Farklılıklar var. Nasıl hem İznik konselinde karar verildi hem farklılıklar var. Çünkü Batı kiliseleri Özellikle Gregorian takvim kullandığı için o takvime göre yapılan hesaplamaları baz alarak bu tarihi koyuyorlar. Doğu kiliseleri de Jülyan takvimi kullandığı için o farklılık geliyor ama özellikle İznik konsilinde verilen karar hani Baharekinoksu Dolunay onu böyle baz alarak bir tarih hesaplaması yapmak. Yani bu tarih tartışması büyük şeylere de sebep oldu ama nihayetinde fark buradan kaynaklanıyor.
[00:02:25] Speaker A: Doğru. Ama bu yıl o fark olmayacak.
[00:02:28] Speaker B: Bu yıl hepimizi zannedersem aynı tarihte kutluyoruz.
[00:02:31] Speaker A: 20 Nisan'da birlikte kutluyoruz yani bugün. Güzel bir şey aslında. Bizleri bir anlamda birleştirmiş oluyor ama aslında o zaman şeye dönelim. Yani neden oldu?
Neyi kutluyoruz tam olarak? Sen biraz açıkladın ama ayetlere bakarak da yapalım. İlk başta ben Matta'dan okuyayım o zaman. Daha önce yaptığımız gibi. Matta'dan okuyacağım. Ondan sonra diğer ayetlerden bakaraktan havaliler ne öğretti? Paskalya hakkında. Onlara bakacağız. Matta 28'e şöyle diyor. Şabad gününü izleyen haftanın ilk günü tan yeri ağrırken Mecleli Meryem ile öbür Meryem mezarı görmeye gittiler. Ansızın büyük bir deprem oldu. Rabbim bir meleği gökten indi ve mezara gidip taşı bir yana yuvarlayarak üzerine oturdu. Görünüşü şimşek gibi, giysiler ise kar gibi bembeyazdı. Nöbetçiler korkudan titremeye başladılar. Sonra ölü gibi yere yıkıldılar. Melek kadınlara şöyle seslendi. ''Korkmayın, çarmıha gelilen İsa'yı aradığınızı biliyorum. O burada yok. Söylemiş olduğu gibi dirildi. Gelin onun yattığı yeri görün. Çabuk gidin. Öğrencilerine şöyle deyin. İsa ölümden dirildi. Sizden önce Celle'ye gidiyor. Kendisini orada göreceksiniz. İşte ben size söylemiş bulunuyorum. Kadınlar korku ve büyük sevinç içinde hemen mezardan uzaklaştılar. Koşarak İsa'nın öğrencilerine haber vermeye gittiler. İsa ansızın karşılarına çıktı. Selam dedi. Yaklaşıp İsa'nın ayaklarına sarılarak ona tapındılar. O zaman İsa korkmayın dedi. Gidip kardeşlerime haber verin. Celle'ye gitsinler. Beni orada görecekler. Evet. İsa mescidi için bir de elbette farklı o son gün müjde kitaplarında farklı bir ekledikleri farklı şeyler de var. Luka'dan evet.
[00:04:02] Speaker B: Yani Markos'ta özellikle mesela kadınların Baharat alıp mezara gitmeyi, o cenazenin üstünde bir şekilde bazı şeyler dini tören ya da işte o dönemin gelenek göreneklerini yapması için gittiklerini görüyoruz.
[00:04:16] Speaker A: Evet yani burada o detayı eklememişler ama bir nedeni vardı o katılanı orada bulunmasına.
[00:04:20] Speaker B: Her bölümlerde bir detay görüyoruz.
O yüzden birbirini tamamlıyor. Bir bütündür. Farklı detaylar, ayrıntılar veriyor bize. Bir amaç için gidiyor. Hatta diğer bir detay yolda şeyi tartışıyorlar. Mezarın girişindeki taşı kim bizim için yuvarlayabilir? Çünkü çok ağır bir taş.
Güçleri yetmez. Onu konuşurlarken büyük ihtimalle de bir sevinç yoktu sonuçta ortada. Daha yeni bir olay, taze bir olay. O kırılmışlıkla ilerlerken büyük bir olay gerçekleşiyor. Yani gittiklerinde hiç beklemedikleri bir şey karşılıyor onlar, bir deprem.
[00:04:56] Speaker A: Kesinlikle. Diğer havaliler, diğer mektuplarda nasıl görüyoruz? Nasıl anlıyorlar? Çünkü İsa Mesih ölüyor, kendini feda ediyor. Cumartesi ne oldu? Yani neredeydi İsa Mesih öldü? İnanmıyoruz. Yani bir ruhen, bir yaşam var. Bedeni orada. Henüz dirilmemiş. O zaman İsa Mesih'e ne oldu? Elbette farklı anlatımlar var. Kutsal kitaba bakmadan önce elbette o seninle daha önce konuştuğum Anastasis. Özellikle Kareye Kilisesi'nde bulunan o ünlü ikona. Orada diyor yani ölüler diyarına indi. Ne yaptı orada? Niçin indi? Bir anlamda sonra İbrahimler 2'de özellikle net bir şekilde anlattığı gibi ölümü alarak o ölümü yendi, ölüm öldü derler ya. Ölümü öldürüyor İsa Mesih ve ölü olan insanları artık kötü olanın egemenliğinden kurtarıyor.
Ve onu çok net, güzel bir şekilde anlatıyor. Aşırı tavsiye ederim eğer fırsatları olursa izleyenlerin, dinleyenlerin. Onu görmeleri çünkü birisi vefat ettiğinde o töreni o ikonanın önünde yaparlarmış. Bir nevi hatırlatma. Ölüyoruz bedenen fakat Mesih'te dirileceğiz. Aynı Mesih'in dirildiği gibi. Güzel bir anma şeyleri var ama kutsal kitap.
[00:06:00] Speaker B: O yine teolojik bir tartışma çıkarıyor öyle.
[00:06:03] Speaker A: Elbette kesinlikle.
[00:06:03] Speaker B: Ama sanatsal açıdan çok harika bir şey. Yani Adem'i ve Havva'yı ölüm elinden alıyor.
[00:06:10] Speaker A: Evet oradaki resmediliş değil de daha çok İsa'nın neyi başardığı ölümün gücünü kötü olanın elinden alıp artık insanları bir nevi anlattığı benzetmede olduğu gibi kötü olanın evini talan ediyor. Onda olup ölü olan insanlara yaşam verebiliyor artık.
[00:06:27] Speaker B: Yani o gün biliyoruz ki ölüler diyarına indi.
Yani hatta kutsal yazılar ne diyor? Müjdeyi oradakilere söyledi. Yani zaferi kazandığını, dirilişini bir nevi daha orada ilan etti.
[00:06:43] Speaker A: Doğru, doğru. Evet kutsal kitaba baktığımızda da Paulus Efendi olsun ve diğer yazarlar olsun Bu geriye dönüp dirilişe baktıktan sonra sen çok güzel bir şey söylüyorsun. Yani diriliş bizim inancımızın temeli. Hatta birkaç ünlü bir film var. Onun yazarı eşi iman ediyor. İmanlı bir nevi geri tekrar onu ateist yapabilmek için bir arayışa giriyor ve bir Hristiyan'a soruyor. Ya ne yapmam gerekir? Neye karşı çıkayım ki Hristiyanlık bir anlamda işimin gözünde son bulsun, bıraksın? Diyor ki diriliş. Diriliş olmadıysa Hristiyanlık hiçtir ve dediği öğretileri yanlıştır.
Evet. Bunu elbette sen bir ayetle biraz önce paylaştın. Ve onun dışında başka neler görüyoruz? Paylaşmak ister misin?
[00:07:20] Speaker B: Yani çok değerli şeyler katıyor aslında bu diriliş. Ölüm ve diriliş, Mesih'in bu dünyaya esas geliş amacıydı zaten. Ve dirilişi özellikle teolojik olarak birçok şeyi bize sunuyor. Büyük bir lütuf, büyük bir kurtuluş. Hatta Cuma günü o özellikle andık İsa Mesih'in ölümünü. İyi Cuma da deniliyor.
[00:07:41] Speaker A: Doğru.
[00:07:41] Speaker B: Kimin için iyi? Aslında biz günahkarlar için iyi. Yoksa onun için iyi olan bir zaman değildi. Ama bizim için şu açıdan iyi, bizi birçok şeyden kurtarıyor. Yani öncelikle bizim için bir kefaret veriyor. Çünkü kutsal yazılar diyor ki günahın ücreti ölüm ama Tanrı'nın armağını Rabbimiz Mesih ise daha sonsuz yaşamdır.
Bu şekilde bize büyük bir lütuf veriyor. Sonsuz yaşam veriyor. Bizim yerimize bir şey ödüyor.
Bir bedel ödeniyor. Oraya baktığımızda aynı zamanda bizi Tanrı'yla barıştırıyor. Yani özellikle 2. Korintiler 5. bölümde onu söylüyor. 19. ayette. Birçok şey anlatıyor tabii ki. Ama özellikle diyor ki, Tanrı insanların suçlarını saymayarak dünyayı Mesih'te kendisiyle barıştırdı. Ve barıştırma sözünü bize emanet etti.
Yani bu söz barıştırma sözüdür.
Mesih'in dirilişi barıştırma haberidir. Neyi? Tanrı'yla insanı barıştırdı. Dolayısıyla bize İsa düşmanlarınızı sevin diyor. Çünkü insanı da insanla barıştırmak istiyor ve dolayısıyla bize de bir görev veriyor. Tanrı'yı tanımayan insanları Tanrı'yla barıştırma görevi, tanıştırma görevi ve aynı zamanda günahın gücünü kırıyor. Nasıl? Günah hala yok mu? Var elbette. Günah var. Dünyada olduğumuz sürece de var olacak. Ama kolosaliler diyor ki, özellikle 2. bölümde 14-15 ayeti, o silahları elinden aldı. Karanlığın, hükümranlığının o silahlarını, neyi ölümü, neyi işte mahkumiyeti veya köleliği. Çünkü önceden günaha köleydik ama Mesih'in ölümü sayesinde artık onun lütfuyla o günahı işlememeyi seçebilecek güce kavuşuyoruz. Yoksa insan bir makine gibi sürekli günah üretiyoruz.
Sürekli günaha köleyiz. Yani birçok şey veriyor bize aslında dirilişiyle. O yüzden çok önemlidir.
[00:09:34] Speaker A: Bu söylediğin sözleri İbrahimler 2 aklıma geliyor hep. Şöyle yazıyor yazar o İbrahimler 2'de. Hazırım öyle ismimiz de var.
Kuşkusuz o meleklere değil, İbrahim'in soyundan olanlara yardım ediyor. Ölüm korkusuna alınmak için o ölümü tatmak zorunda. Yani ölümü tatmamış bir insan, ölümü yenmemiş bir insan, bana nasıl olur da ölümden korkma diyebilir. O ölüm yani sen de tadacaksın, ben de tadacağım. Nasıl bir şey olduğunu sen de bilmiyorsun, ben de bilmiyorum.
[00:10:14] Speaker B: Doğru.
[00:10:14] Speaker A: Onu tadıp onun üstesinden gelen biri. Ona denli diyorlar ya. Ölümü öldürdü. O ölüm korkusunu yendi. Elindeki o korku gücünü elinden aldı.
[00:10:23] Speaker B: O yüzden diyor ya, ey ölüm zaferin nerede? Ey ölüm dikenin nerede?
Artık tamamen o şey geçiyor dediğin gibi. Yani o korku, o kölelik.
Yani şeytanın bize karşı kullanabileceği son silah ölümdür. Ve kutsal yazılar diyor ki, ölümü onun elinden aldıktan sonra bize ne yapabilir?
[00:10:44] Speaker A: O Petrus'un durumu mesela. Neden inkar etti İsa Mesih'i? Korktu.
Mesela yapılanlar bana... Neden havariler kaçtı?
Korktu. Ölüm korkusu var üzerlerinde. Fakat aynı havariler elçilerin işlerine baktığımızda, 2'de böyle vaaz veriyorlar. Dersin ki, ya karşındaki Sanhedrin, yani bunlar İsa'yı çağırmaya geldiğinde elemanların karşısında çıkıp...
Aynı İsa gibi, aynı yetkinlikte çıkıp imanlarını savunabiliyorlar.
[00:11:09] Speaker B: Hatta bir yerde diyor ki, sizin çarmıha geldiğiniz Rabisanın yaptıklarıyla övünüyoruz. Onlara artık bir meydan okuma başladı.
[00:11:18] Speaker A: Kesinlikle.
Ve hemen onu üstlenmeleri bence çok önemli. Şey yok arada. Yani bu sözleri görüyoruz, okuyoruz, İsa Mesih diriliyor. Elçin işleri, bir de kutsal ruhun verilişi var. Elbette Pentekost günü yani zamanı geldiğinde onu da kutlayacağız. Pentekost günden hemen sonra bir paylaşma başlıyor. Ve ana mesaj hep İsa Mesih dirildi.
O ölümü yendi. O ölümü yendiği için de sen de ben de artık özgür kılındık. Ama yani Pavlos'un efendinin tamamladığı gibi işlerimizi yapalım diye mi özgür kılındık? Hayır. Kötülüğün işlerini yapmaktan özgür kılındık. Artık Tanrı'nın işlerini yapabiliriz. O senin bahsettiğin görev, barıştırma görevi.
[00:11:52] Speaker B: Biz deyiz. Çünkü yeni bir egemenliğin altındayız. Demek ki bir nevi yeni bir egemenliğin, krallığın askerliğini yapıyoruz. Ya da vatandaşıyız. Hizmetini yapıyoruz.
[00:12:02] Speaker A: Doğru.
[00:12:03] Speaker B: Günaha köleyken bir nevi günah ürettiğimiz gibi özgürlüğe ve iyiliğe köleyken onu üretmemiz gerekiyor.
[00:12:11] Speaker A: Doğru. Bir hizmet her zaman olacak. Bir şeyi amaç uğruna yaşıyoruz devamlı.
Biz ne uğruna yaşıyoruz? Zaten öleceğiz. Tanını çıkaralım bu dünyanın ya da yaşayabildiğimiz kadar yaşayalım. Hep böyle dünyasal gözle bakıyoruz ama son dakikaya geldiğinde insanlar şey yapar böyle daha dindar olmaya başlarlar ya. Din olmasa bile bir içsellik, bir ruhsallık bir şeyler gelmeye başlar. Hazır böyle New Age tarzında böyle inanışlar ortaya çıkar.
Neden? Çünkü bir ölümle yüzleştiğinde bir şeylik olur ya, bir netlik olur. Artık şeyi yoktur. Ha şunu da yapayım, bunu da yapayım. Zaman kalmadı.
Böyle yüzle bakıyorsun.
[00:12:44] Speaker B: Bilinmezlik.
[00:12:45] Speaker A: Aynen o kameranın o lensindeki o bulanıklığı böyle alır bir anlamda. Net görürsün ben neye inanıyorum, ne için yaşıyorum diyebiliyorsun. Bence bu İsa misindirilişi bir anlam bizi uyandırıyor.
[00:12:55] Speaker B: Öyle ya öğrenciler en büyük uyanışı yaşadılar.
Yani hepsi zaten her zaman söylüyoruz İsa'nın öğrencileri Yahudayı ayırırsak Yuhanna Fatmos adasında sürgünde gitti.
Öyle mahvoldu hayatının sonunda.
Diğer bütün elçiler de şehit edildi. Yani bu adamlar kaçan adamlardı.
Ama dirilişten sonra korkusuz adamlar olmaya başladılar.
[00:13:20] Speaker A: Ölüm korkusu alındığı için sen beni öldürsen bile bedenime zarar verebilirsin. Ruhen ben Tanrı'da özgür oldum zaten onlayım.
[00:13:28] Speaker B: O yüzden canı da ruhu da cehennemde mahvedebilen Tanrı'dan korkun diyor.
Sadece cana karşı savaşan başka da bir şey yapabilecek güce sahip kimse yok. Yani insan sadece senin canını alır bu kadar. Ama diyor ki yani sonrasında biz neyle yaşarsak o şekilde karşılanacağız zaten. Nasıl bir imana gidiyoruz oraya? İmanımız gerçekten Tanrı'nın hoşnut kaldığı bir imansa, gerçek bir imansa ki kutsal yazılar dirilişle birlikte ne diyor? İsa Mesih'i kim Rabb'e kurtarıcısı olarak kabul ederse O kişi kurtulacak. Böyle bir iman kurtarır bizi. O zaman neyden korkayım? Kutsal yazıların dediği gibi.
[00:14:06] Speaker A: Doğru. Ayrıca demiştik Petrus. Hemen kutsal ruhu aldırı almaz bir vaaz veriyor. Ki El-Şeyh 2.24'te şöyle diyor. ''Tanrı'nın belirlenmiş amacı ve öngörüsü uyarınca enize teslim edilen bu adamı yasa tanımaz kişilerin eliyle çarmıha çivileyip öldürdünüz. Tanrı ise ölüm acılarına son vererek onu diriltti. Onun ölüme tutsak kalması olanaksızdı.
Mümkün değildi.
[00:14:29] Speaker B: İsa'nın sözünü hatırlatıyor bana. Canımı vermeye de tekrar onu almaya da yetkin var diyor. Yani bir insan bunu söyleyemez ve bunu yapamaz. Bir insan kendi eliyle canını teslim edip sonra da geri alamaz.
Ve İsa tamam çarmıha gerildi ama öldürülmedi. Nasıl öldürülmedi? Aslında kendisi artık o saat geldiğinde dedi ki baba ruhumu ellerine teslim ediyorum.
Kendi söyledi çünkü benim yetkim var. Sonra kendisi tekrar sonuç olarak geri alıyor.
[00:15:01] Speaker A: Narnia kitabı geliyor aklıma. Buraya geldim. İnsanları bazen canlandıramıyor aklımda. Yani İsa Mesih öldü, dirildi. Neden oldu? O Narnia kitabında C.S. Lewis direkt elbette aslan karakteri ve oradaki insanlarla birlikte onu daha hikayesel anlamda güzel bir şekilde anlatıyor.
O dirilişinden hemen sonra söylediği bir söz var. Yani kötü olan oradaki cadı. Kötü olan daha derin bir öğretileri büyüyü bilmiyor diyor. Onun amacı İsa Mesih'in ölmesiydi.
Ölüp son bulacağını sandı fakat ölüm dirilişi mümkün kıldı.
Yani kötü olanın yaptıkları bile, insanların ettiği küfürler, aşağılamaları bile Tanrı'nın işinin bir parçası oldu.
Tanrı nezm-i yirmikle olduğu gibi.
[00:15:39] Speaker B: Kötülüğü iyiliğe dönüştürüyor.
[00:15:40] Speaker A: Dönüştürüyor. Ve onlar aracılığıyla yapıyor bunu. Yani onlar bir planın bir parçası.
Biz acı çektiğimizde de bu nedenle şey yapamayız. Ha bak acı çektim, böyle son buldum. Hayır. Tanrı onu asla bırakmaz. O Tanrı'nın elindeyse o acımız, o gözyaşlarımız bir nevi, Tanrı onu iyiliğe çevirecektir çünkü karakteri bu.
[00:15:59] Speaker B: Amin. O güçtedir. Yeter ki biz kestik.
[00:16:01] Speaker A: Başlangıçtan beri de bunu yapıyor zaten. Bir nevi güvenimiz onda ve güvenimiz gördüğümüz gibi dirilişte boşa çıkmıyor ve çıkmayacaktır. Bu nedenle de Yaşamımızı ona adamak bir dünyanın gözünde şey olabilir. Boşa harcanan bir zaman.
Yani bir pastor olduğunu söylediğinde ya da bir inanca bu kadar bağlı olduğunda insanın gözünde ya şunu yapamıyorsun, bunu yapamıyorsun. Yani şunları tadamıyorsun gibi algılanıyor. Ama sen de benim tattığımı tadamıyorsun o zaman. Yani aynı düşünceyle bakacak olursak. Ve günün sonunda hangisi kalıcı, hangisi geçici? Hangisi bizi değiştiriyor? Hangisi bizi geçici şeylerle zamanımıza alıyor?
[00:16:37] Speaker B: Görünenler geçici, görünmeyenler ise sonsuza dek kalıcıdır diyor kutsal yazılar.
[00:16:42] Speaker A: Amin, amin. O zaman son olarak İsa Mesih dirildi.
[00:16:45] Speaker B: Amin, gerçekten dirildi. Paskalyanız kutlu olsun.
[00:16:49] Speaker A: Paskalyanızı kutluyoruz. Çok teşekkürler bize bu özel podcast'a eşlik ettiğiniz için.
Dileriz Rab esenliğini verir sizlere. İsa Mesih'in esenliği sizlerle birlikte olsun. Esen kalın. Görüşmek üzere.
